Να ενισχυθούν τα ψηφοδέλτια της Αντικαπιταλιστικής Ανατροπής
Η ανεργία καλπάζει, οι μισθοί και συντάξεις περικόπτονται, η φορολογία και τα χαράτσια γονατίζουν τους οικογενειακούς προϋπολογισμούς, μαγαζιά κλείνουν, ΜΑΤ και φτώχεια, το μνημόνιο και το αντεργατικό θεσμικό πλαίσιο πάνε μαζί.
ΑΛΕΚΟΣ ΒΕΡΝΑΡΔΑΚΗΣ, στέλεχος της Κομμουνιστικής Ανανέωσης
Οι ηγεσίες των κορυφαίων συνδικαλιστικών οργανώσεων ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ αποδεικνύουν για μια ακόμη φορά ότι είναι συνεπείς στην προσπάθειά τους να διαλύσουν την εργατική τάξη, «με τη συναίνεσή της», για να ενισχυθεί η νομιμοφάνεια του συστήματος. Η κυβέρνηση, η ΕΕ και το ΔΝΤ, μέσα από την αδυσώπητη προπαγάνδα των ΜΜΕ, οργανώνουν μια ελεγχόμενη πτώχευση και μέτρα για ένα μνημόνιο διάρκειας. Όμως ο καπιταλισμός είναι αυτός και μόνο αυτός που θα ξαναγεννήσει το νεκροθάφτη του. Κανένας δεν θα έρθει απ’ έξω ως ελευθερωτής της εργατικής τάξης και των λαών. Σταδιακά οι κρίσεις θα μετατρέπονται σε ταξικές και κοινωνικές και κατόπιν σε πολιτικές. Στη κοινωνική εξέλιξη η μετατροπή των ποσοτικών αλλαγών σε ποιοτικές ποτέ δεν προβλέπονταν.
Το ερώτημα, λοιπόν για την Αριστερά, είναι πλέον αμείλικτο: Ποια είναι η πολιτική πρόταση που θα αποτυπώσει τη διάχυτη κοινωνική δυσαρέσκεια και θα της δώσει διέξοδο, με δεδομένο ότι καμιά διαφορετική, από τη σημερινή, διαχείριση του συστήματος δεν τίθεται σήμερα από καμιά αστική πολιτική δύναμη στις σύγχρονες μορφές της κεφαλαιοκρατικής απολυταρχίας; Ιδιαίτερα τώρα που η αστική κοινωνία έχει γεννήσει στις κορυφές της την πιο άθλια μορφή κοινωνικού παρασιτισμού στο πρόσωπο μιας κρατικομονοπωλιακής ολιγαρχίας, που αναπαράγεται και δικτυώνεται μέσα από τα πολυεθνικά μονοπώλια, τα θεσμικά κυκλώματα των χρηματαγορών, τους μηχανισμούς των διεθνών οργανισμών και την ηγετική γραφειοκρατία των επιμέρους κρατών;
Τώρα που και η τυπική παραδοσιακή αστική δημοκρατία αποδεικνύεται πολύ στενή, άβολη, ακόμη και επικίνδυνη για τους κερδοσκοπικούς παροξυσμούς και τις επιχειρηματικές ορέξεις των σύγχρονων αρπακτικών της αγοράς. Σήμερα που, ότι δεν μπορεί να απαγορεύσει η κυβερνώσα ολιγαρχία διά της πυγμής, το ξεφτιλίζει, το ευνουχίζει και το συκοφαντεί. Που δικαιώματα κατακτημένα με ποταμούς δακρύων και αίματος, μετατρέπονται σε ιδιωτική ιδιοκτησία στο τραπέζι της συναλλαγής, της διαπλοκής και του συμβιβασμού. Η κοινωνική απαίτηση για μια διαφορετική πολιτική που θα εξυπηρετεί τους εργαζόμενους είναι απόλυτη. Αλλά και η πεποίθηση ότι καμία από τις υπάρχουσες πολιτικές δυνάμεις δεν μπορεί να προωθήσει μια διαφορετική πολιτική είναι επίσης έντονη. Αυτό επιτείνει και τα φοβικά σύνδρομα, που καλλιεργούνται συστηματικά από τις κυρίαρχες τάξεις, στην προοπτική των ρήξεων με τις ασκούμενες πολιτικές.
Τα ψηφοδέλτια της Αντικαπιταλιστικής Ανατροπής στην Αττική και σε όλη τη χώρα, τα ψηφοδέλτια της Ανταρσίας σε κάθε γειτονιά (δήμο) επιχειρούν να αναλύσουν τα αδιέξοδα της εποχής, την κρίση του καπιταλισμού, καταθέτοντας μια πρόταση για τη φυσιογνωμία, το πρόγραμμα και τη γραμμή μιας Αριστεράς που θα συμβάλει σε ένα πολιτικό λαϊκό κίνημα, αντίπαλο δέος στην αστική στρατηγική. Τα ψηφοδέλτια της Αντικαπιταλιστικής Ανατροπής πρέπει να ενισχυθούν για να συμβάλουν σε μια σύγχρονη επαναστατική απόπειρα, για ένα αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα που είναι αναγκαίο για την εποχή μας και τους αγώνες της περιόδου: Μη αναγνώριση του χρέους και παύση πληρωμής του. Άμεση έξοδος από την ΟΝΕ και το ευρώ και ανάκτηση του εθνικού νομίσματος. Εθνικοποίηση τραπεζών με εργατικό έλεγχο για τον έλεγχο της ροής του κεφαλαίου. Επαναδημοσιοποίηση των υπηρεσιών και των ΔΕΚΟ, για τη λειτουργία του κράτους ως μοχλός ανάπτυξης και για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας. Απλή αναλογική ως πάγιο εκλογικό σύστημα σε όλους τους βαθμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης και τις κοινοβουλευτικές εκλογές.
Σ’ αυτό το τοπίο η πολιτική σημασία των αυτοδιοικητικών εκλογών βρίσκεται ακριβώς στην ενεργοποίηση του λαϊκού παράγοντα και στην απόπειρα δημιουργίας ενός υποκειμένου αντίστασης στην ιδιωτικοποίηση και την απολιτικοποίηση της Tοπικής Αυτοδιοίκησης. Βρίσκεται στην αναγκαιότητα για κοινό αγώνα πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων των εργαζομένων των μικρομεσαίων επαγγελματιών, των ανθρώπων της διανόησης και της τέχνης, των νέων, όλων των θυμάτων της εφαρμοζόμενης πολιτικής ενάντια στην επιλογή του δήθεν καλύτερου διαχειριστή της κυρίαρχης πολιτικής, που τους θέλει απλούς θεατές και τελικά συνεργούς στην ίδια τους την υποβάθμιση. Γιατί οποιαδήποτε επιλογή διαχειριστή της σημερινής κατάστασης, είναι επιλογή διαχείρισης της φτώχειας του λαού και της πολιτικής ομηρίας των νέων από τους τοπικούς άρχοντες και τα μεγάλα κομματικά στελέχη και επιλογή υπερφορολόγησης σε κεντρικό και τοπικό επίπεδο. Τώρα χρειάζεται αντικαπιταλιστική και μετωπική απάντηση που για να είναι αποτελεσματική πρέπει όχι μόνο να είναι οργανωμένη, μαζική και διαρκής, αλλά και να έχει συγκεκριμένα αιτήματα και προοπτική. Ο «Καλλικράτης» φτιάχτηκε από το αστικό κράτος για να χαλιναγωγήσει ολοκληρωτικά το λαό και τους εργαζόμενους και χρησιμοποιείται για να περάσουν οι πιο αντιλαϊκές πολιτικές. Είναι επιτακτικά αναγκαίο να αλλάξουμε τους συσχετισμούς, όχι μόνο με τις εκλογές αλλά κυρίως με διαρκή πάλη μετά από αυτές.
0 Τοποθετησεις:
Δημοσίευση σχολίου